รักชั่วค(ร)าว Chapter 2
3 ทุ่ม 29 นาที
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ฉันวางแก้วไวน์ในมือไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นไปเปิดประตูต้อนรับแขกผู้มาเยือน
"สวัสดีค่ะคุณเปม์ รถติดมากเลยค่ะ เกือบมาไม่ทันเสียแล้ว" หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีแดงเอ่ยทักฉันอย่างเหนื่อยหอบ
"สวัสดีค่ะ เข้ามาข้างในก่อนสิคะ"
ฉันรินไวน์ใส่แก้วส่งให้คนตรงหน้าอย่างใจเย็น แม้อากาศภายในห้องพักค่อนข้างเย็น ด้วยอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศที่เปิดไว้ 25 องศา แต่เหงื่อเม็ดโตก็ยังผุดที่ใบหน้าของแขกผู้มาเยือน
"ทำตัวตามสบายเถอะค่ะ ยังดีที่คุณรักษาเวลาในขอบเขตที่ฉันรับได้ แต่ถ้าคุณมาสายแม้แต่วินาทีเดียว คุณจะไม่มีสิทธิ์ก้าวเข้ามาในห้องของฉันแม้เพียงก้าวเดียว...เรามาดื่มกันก่อนดีกว่าค่ะ Cheers!"
ฉันยกแก้วไวน์ขึ้นชนกับแก้วของหญิงสาว พร้อมกับยิ้มน้อยๆ อาการตื่นตระหนกของเธอจึงค่อยๆ ทุเลาลง
เท่าที่สังเกต รูปโปรไฟล์ของเธอดูสดใสกว่าตัวจริงมากนัก ฉันสัมผัสได้ว่าเธอพยายาม 'ประดิษฐ์' มากไปจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่คนเราจะเสนอขายด้านดีของตัวเองเพื่อมัดใจอีกฝ่าย...จนสุดท้ายก็ลืมความเป็นตัวเอง
"ตัวจริงของคุณเปม์ทั้งสวยและมีเสน่ห์มากเลยนะคะ" หญิงสาวเอ่ยปากชม
"คุณเองก็เช่นกัน แต่ฉันคิดว่าจะดีกว่าหากคุณลบรองพื้นหนาๆ บนหน้าออก" ฉันใช้สำลีชุบโทนเนอร์เช็ดหน้าหญิงสาวอย่างแผ่วเบา เผยให้เห็นแก้มเนียนผิวสีน้ำผึ้ง
ฉันจับมือถือลุกจากเก้าอี้เดินไปทางกระจกบานใหญ่ แล้วกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาว
"เห็นไหมว่าคุณน่าหลงใหลแค่ไหน อย่าใช้เครื่องสำอางปกปิดมันอีกนะคะ"
แค่นี้ใจของหญิงสาวก็เต้นระรัว ฉันจึงเพิ่มดีกรีขึ้นประหนึ่งเติมน้ำมันลงในกองไฟ ด้วยการหยิบแก้วไวน์ยกขึ้นจิบ แล้วขยับริมฝีปากประชิดกับริมฝีปากอันอวบอิ่มของเธอ ปล่อยหยดไวน์แดงลงช้าๆ ให้เธอได้ดื่มด่ำกับรสชาติที่ฉันมอบให้
"คุณเปม์...ได้โปรด...พอเถอะค่ะ" เสียงของเธอขาดเป็นห้วงๆ คล้ายละเมอ
"ฉันว่าคุณพร้อมแล้ว เราเริ่มงานกันเถอะค่ะ แต่คุณต้องอ่านเงื่อนไขสัญญาอีกครั้งพร้อมกับเซ็นรับทราบก่อน"
"ฉันอ่านมาเป็นอย่างดีแล้วค่ะ แค่ได้มาใกล้ชิดคุณขนาดนี้ก็นับว่าดีที่สุดแล้ว"
"จำไว้ว่า ถ้าคุณไม่ไหว รีบบอกให้ฉันหยุดนะคะ งานของเราจะจบทันที แต่คุณจะกลับบ้านมือเปล่า"
ฉันเน้นย้ำกับคนตรงหน้าอีกครั้ง เพราะยามที่ฉันสร้างงาน 'ศิลปะ' ในแบบฉบับตัวเองเมื่อไร ทุกห้วงอารมณ์ที่ถูกกดซ่อนไว้จะเผยออกมา สร้างผลงานที่เสมือนมีทั้งชีวิตและจิตวิญญาณ
หญิงสาวเซ็นสัญญาอย่างไม่ลังเล กลับเป็นฉันที่ครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะให้เธอร่วมสร้างสรรค์ผลงานนี้ได้หรือไม่ เธอในวัย 20 ต้นๆ ไม่ควรเลยที่จะมายืนจุดๆ นี้
ยิ่งนับวันฉันก็ยิ่งเจอหญิงสาวอายุน้อยลงไปทุกที แต่ฉันเองก็มีขีดจำกัด ไม่ยอมรับเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ หรือหญิงที่มีคู่ครองแล้วเป็นอันขาด
"คุณลำบากเรื่องเงินมากหรือคะ" ฉันเอ่ยถามให้แน่ใจ เพราะหากเธอมีความจำเป็นต้องใช้เงินซื้อในสิ่งที่คุ้มค่า ฉันจะยอมจ่ายโดยไม่แตะต้องเธอแม้เพียงปลายเล็บ
"ไม่ค่ะ ฉันแค่ 'อยากมี' กระเป๋าแบรนด์เนม อยากซื้อเสื้อผ้าหรูๆ นาฬิกาดังๆ" หญิงสาวตอบ น้ำเสียงเรียบเฉย "แต่แรงผลักดันสำคัญที่ทำให้ฉันมาวันนี้ก็เพราะคุณ ฉันหลงรักคุณค่ะคุณเปม์"
คำว่า 'รัก' หลุดออกจากปากหญิงสาวอย่างง่ายดาย ฉันชินเสียแล้วกับคำพูดเหล่านี้ เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ จะมาพูดว่ารักได้อย่างไร
ในที่สุดฉันก็สลัดความอ่อนไหวบางอย่างในตัวทิ้งไป กลับมาโฟกัสเรื่อง 'งาน' ที่กำลังจะเริ่ม...
ฉันยื่นมือให้เธอจับ เราทั้งคู่เดินไปสู่ห้องสร้างงานศิลปะ ห้องลับที่ปิดล็อกอย่างแน่นหนา ต้องสแกนด้วยใบหน้าของฉันเท่านั้นจึงจะเข้าได้
วินาทีแรกที่ห้องเปิดออก หญิงสาวรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น เพราะแค่เพียงแสงไฟจากข้างนอกส่องเข้าไป ก็เผยให้เห็นภาพที่ติดไว้บนผนังนับร้อยชวนขนลุกซู่
ฉันตบมือ 3 ครั้ง จากนั้นไฟดวงน้อยตรงกลางห้องก็สว่างขึ้น ดั่งไฟสปอร์ตไลท์ส่องลงมาเพียงจุดเดียว เพื่อส่องนักแสดงเอกบนเวที
ผนังรอบด้านยามต้องแสงไฟแม้เพียงน้อยเหมือนถูกปลุกจากนิทรา ขับภาพบนผนังให้มีชีวิตตามๆ กัน
"ภาพเหล่านี้...เอ่อ...สวยนะคะ แต่ฉันดูไม่ออกว่าคืออะไร" หญิงสาวพูดขึ้น พยายามทำลายความเงียบอย่างยากเย็น อารมณ์หวามไหวที่เกิดขึ้นก่อนนี้แทบมลายหายไปสิ้น ขนแขนของเธอทั้งสองข้างลุกซู่
"สวยหรือคะ ฉันว่าคุณกลัวมันมากกว่านะ เพราะคุณใช้ตามอง ไม่ใช่ใจ"
"มันดูเหมือนมีชีวิตมากเกินไปมั้งคะ" เธอเดินเข้าไปชมภาพเหล่านั้นใกล้ๆ
"ศิลปะคือการสร้างงาน ถ่ายทอดจากความรู้สึกของผู้สรรสร้าง ยามที่ฉันเจ็บปวด ภาพก็จะบิดเบี้ยว ยามที่ฉันมีความสุข ภาพนั้นก็จะยิ้มให้ฉัน" ฉันอธิบาย แต่ดูเธอไม่เข้าใจนัก
"คุณเปม์ใช้สีอะไรคะ เอ่อ...ตรงนี้น่ะค่ะ มันสวยดีนะคะ คงผสมสียากน่าดู" เธอชี้ไปที่รูปภาพอย่างสงสัย
"เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองค่ะ จริงอย่างที่คุณว่า มันผสมยากมาก เราเริ่มงานกันเลยดีกว่าไหมคะ"
'งาน' ของเรากำลังจะเริ่มขึ้น ฉันรู้สึกพึงพอใจทุกครั้งยามที่ทำให้ใครสักคนมีอารมณ์ไม่มั่นคงหรือไม่คงที่ ยิ่งมีหลากหลายอารมณ์ปนเป ก็ยิ่งทำให้งานของฉันดูมีชีวิตชีวามากขึ้นเท่านั้น
จากคุณ
: Lavenita
- [ 20-10-2018 20.32.08 IP:49.49.243.7
] |
|
Webmaster และผู้ดูแลจะลบกระทู้หรือข้อความในกระดาน ด้วยวิจารณญาณและเหตุผลหลักดังต่อไปนี้
ห้ามมีการกล่าวร้ายกัน ด่าทอ กล่าวหา ใส่ร้ายป้ายสี หรือให้ร้าย เพื่อเป็นการทำลายชื่อเสียงต่อบุคคลหรือองค์กรใดๆ
ห้ามมีการใช้คำหยาบคาย คำเสียดสี หรือคำที่มีความหมายไม่เหมาะสม ที่จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อสังคมนี้
สามารถร้องขอให้ลบกระทู้หรือคำตอบได้ โดยผู้ตั้งกระทู้หรือผู้ที่ถูกกล่าวถึงจนทำให้เสียหาย
ห้ามการโฆษณาซึ่งให้ประโยชน์ทางการค้ากับต่อเจ้าของสินค้าหรือสถานที่นั้น ไม่ว่ากรณีใด
ห้ามมีการก่อกวนหรือทำลายบรรยากาศที่ดีของเวบบอร์ดนี้ในทุกกรณี
ห้ามโฆษณาหรือประชาสัมพันธ์ใดๆ ทั้งทางตรงและทางอ้อม
contact us: 089-2189119 Email: webmaster@lesla.com
|